In de context van de neutronenbom en de steeds groeiende militarisering van Europa ontstond in Duitsland begin jaren tachtig een vrij bijzondere samenwerking tussen pacifisten, communisten en geëngageerde christenen. Naarmate de spanning tussen de bevolking en de politiek groeide, ontstonden steeds meer christelijke organisaties zoals 'Ohne Rüstung leben'.

Vrij snel gingen alle evangelistische organisaties samenwerken onder het motto "Frieden schaffen ohne Waffen" (Vrede maken zonder wapens); deze samenwerking mondde uit in de organisatie van een reeks vredesweken. Er werden tevens verbindingen gelegd met organisaties van verschillende politieke en maatschappelijke snit, maar kennelijk sterk gekenmerkt door pacifistische doelen. Uit deze brede samenwerking ontstond een goed gefundeerde kritiek, die berustte op wetenschappelijke feiten en een kennis van militarisering en politiek.

Hierbij vertellen ze over de sociaalpsychologische situatie tussen West en Oost en het gemilitariseerde Noorden ten opzichte van het Zuiden.