Jef Germonprez, geboren te Oostende (België) 1950

Een rode draad doorheen mijn leven is het steven naar vrijheid en het voortdurende ingaan tegen allerlei onrechtvaardigheden. 
Soms een niet zo makkelijke en evidente combinatie immers:

Uw vrijheid eindigt waar die van de andere begint!

Deze levenswijze vertaalt zich in mijn kunstwerken. 
De aanklacht tegen allerlei vormen van geweld komt in al zijn aspecten regelmatig aan bod in mijn werken.

Racisme, die de Mens gewelddadig treft in zijn socio, culturele en diepste zijn is mij een dagelijkse doorn in het oog.

Al dan niet verborgen geweld binnen relaties is een thema die mij eveneens nauw aan het hart ligt. 

Geweld tegen de natuur die een onrechtstreekse aanslag is tegen alle Mensen houdt mij eveneens bezig.

Deze onvrede met de gang van zaken in mijn omwereld moet ik kunnen uiten met het middel dat ik heb: schilderen en dit als een  spiegel voorhouden voor de andere mensen.

Gent 08-2007

Jef Germonprez

www.artsjefenmiek.be: Voor verdere info en meer werken

: Om een briefje te schrijven

Aanklikken  om naar de site te gaan:

Hoofdelogie 1c

Of je nu een blanke of een donkere huid hebt, je bent Mens en zeker niet minderwaardig.

In het midden zit een dubbelzijdige spiegel. Vanuit de linker positie ziet de toeschouwer een blanke man en vanuit de rechter een donkerhuidige man.

De spiegel symboliseert het op zichzelf gericht zijn en het niet zien dat de andere naast jou evengoed Mens is identiek met de zelfde verlangens, gevoelens enz.

Een variante op het voorgaande.

Andere rassen of huidskleuren worden vaak als niet echte Mensen beschouwd.

Een veel gehoord scheldwoord is bijvoorbeeld: schapeneuker.

Als reactie hierop heb ik deze Blond haar gegeven.

Dit werk is geïnspireerd door het psychologische en fysieke geweld tegen asielzoekers opgesloten in daartoe opgerichte centra. Ik geloof dat dit beeld sterk genoeg is en geen verdere toelichting vraagt.

In deze pasteltekening heb ik gepoogd de gevoelens van een mishandelde vrouw weer te geven door haar verkrampte houding,blik, het naakt voelen tegenover de dader enz.

Geweld is niet alleen fysiek maar vaak vormen van psychologische agressie. Vandaar dat ik geen zichtbare geweldsporen op het lichaam heb aangebracht, het fysieke is  gesuggereerd via de rode bakstenen en het kapotte venster.

Geweld binnen relaties is niet alleen voorbehouden aan de mannen. Vrouwen kunnen evengoed zich aan dit wangedrag bezondigen. Vooral de psychologische oorlogsvoering wordt veelal gebruikt.

Het aantrekken en afstoten zie ik vaak toegepast.

Wat er op het eerste zicht uit ziet als een gewoon landschap is niet zo vrijblijvend.

Het is onze taak om naar elkaar toe te groeien zowel binnen de persoonlijke als in de maatschappelijke relaties om tot een harmonieus geheel te komen. Pas dan is de schepping vervuld. Vervoleindigen wij de brug niet dan vernietigen wij ons zelf en onze gegeven wereld via geweld en oorlogen. Een derde keus is er niet.

Hiermee snij ik het thema aan van het geweld tegen de natuur, onze leefomgeving.

In dit werk komt niet alleen het thema geweld tegen anderskleurige Mensen aan bod maar zit ook een verwijzing naar ons geweld tegen de natuur.

De zorgzame oermoeder beschermd haar kinderen: de Oceaan, Afrika en Australië van waaruit het leven zich verder ontwikkeld en verspreid. Zij is ook als een donkerhuidige afgebeeld. Dit alles tot afgrijzen van menig fascistisch denkend individu.