Onmeedogende logica veroordeelde deze rampzaligen ter dood, zonder langer een kostbare tijd aan hen te verspillen, welke nog voor de te redden gewonden moest bespaard worden. En over een menigte arme duivels werd dat barbaarse vonnis geveld en ze waren niet dood of blind. Spoedig bemerkten zij, dat men ze aan hun lot overliet en met verborgen verontwaardiging en een hart, nog wreder verwond dan het lichaam, gaven zij de doodssnik.

Uit: Un souvenir de Solferino