Mooiste gedichten

Ik bracht mijn zoon niet groot om als soldaat te strijden,
Maar om mijn trots en steun te zijn en wijs en goed.
Wie waagt het met een zwaard zijn handen te ontwijden,
Waardoor een dierb're zoon van and'ren sterven moet?

Wapenbroeder

ik had een wapenbroeder, geen dapperder dan hij

de oorlog riep ons samen, de trommel sloeg – wij kwamen

en gingen zij aan zij – en gingen zij aan zij

 

ik had een wapenbroeder, ik heb hem nu niet meer

hij is in de strijd gebleven, hij verloor zijn jonge leven

viel op het slagveld neer – viel op het slagveld neer

 

er vielen duizendtallen op 't bloedig veld van eer

omdat zij als soldaten hun broederplicht vergaten

die zegt: de wapens neer! – die zegt: de wapens neer!

 

Ja broeder, 'k zie u weder, dat leningt mijn verdriet

daar waar geen angst of vrezen of oorlog meer zal wezen,

daar kent men 't scheiden niet – daar kent men 't scheiden niet

 

Antimilitaristische versie van een tijdens de Eerste Wereldoorlog populaire smartlap, waarin de dood op het slagveld en het weerzien in het hiernamaals wordt bezongen als iets begerenswaardigs. In een van de oorspronkelijke versies luidt het refrein in het tweede couplet: "Wat minde hij mij teer – wat minde hij mij teer." Er bestaat ook een meer kuise versie waarin op de voorzieningheid van de Heer wordt gewezen. Een en ander verklaart zeker het thema van Maarten het Harts roman Ik had een wapenbroeder, die over een homoseksuele relatie van twee dienstplichtige soldaten gaat.

Vrede, spreid gij uw zachte vleugels
over de donkere aarde heen,
over de moeden en gewonden,
over de duizenden, die verzwonden,
over al de snikkende monden
die verbleekt zijn van geweld

Vrede

Vrede spreid gij uw zachte vleugels
Over de donkere aarde heen -
Over de moeden en de gewonden,
Over de duizenden, die verzwonden,
Over al de snikkende monden,
Die verbleekt zijn van geween!
Vrede daal gij uit de lichte sferen,
Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart,
Daal over hen, die u hebben verraden,
En over de dwazen, die op u smaadden,
En over de blinden, die om u baden,
Daal - daal gij weder in ons hart!

Opdat uw liefde daar weder wone,
Opdat uw liefde ons weer genas -
Liefde bove' onze ijdele wenschen,
Liefde over alle ijdele grenzen,
Liefde alleen, van mensch tot menschen,
Die eindelijk leerden wat liefde was!

Zo ge overwinnen wilt - en elk wil dat om 't meest -
Zo overwin... den oorlogsgeest.

Heldendaden,
't Leven schenkend, niet de dood;
Niet gepleegd om mee te prijken
In verwaande landchronijken;
Heldendaden, die niet schaden,
Die zijn groot.

I didn't raise my boy to be a soldier

I didn't raise my boy to be a soldier.
I brought him up to be my pride an joy.
Who dares to place a musket on his shoulder,
To shoot some other Mother's darling boy?
Let nations arbitrate their future troubles,
It's time to lay the sword and gun away,
    There'd be no war today,
    If mothers all would say:
"I didn't raise my boy to be a soldier".

 

Vrije vertaling door M.J.C.O. te 's Hage:
Ik bracht mijn zoon niet groot om als soldaat te strijden,
Maar om mijn trots en steun te zijn en wijs en goed.
Wie waagt het met een zwaard zijn handen te ontwijden,
Waardoor een dier'bre zoon van and'ren sterven moet?
Laat arbitrage ons voor zulk een ramp behoeden,
Het is geen tijd meer voor gevecht en moord,
Geen oorlog zou meer op deez' aarde woeden,
Als uit de mond der Moeders werd gehoord:
"Ik bracht mijn zoon niet groot om als soldaat te strijden".

De vrede bouwt, de dolle krijg verwoest;
Recht zij, die staag den vrede wensen.
't Is beter, dat het zwaard verteerd wordt door den roest,
Dan dat 't blinkt in wonden en moorden van de mensen.

Kom, broeder, wendt uw hoofd niet af,
Maar druk mij weêr de hand:
Straks gaan wij beiden over 't graf,
Naar 't zelfde vaderland.

Released from War-Jail into The Jail of War

Dit gedicht werd gemaakt door een Israëlische dienstweigeraar Natan Blanc die werd vrijgelaten op 16 november 2012, bij het begin van het offensief tegen Gaza.

 

I arrive in Tel Aviv just in time
For the siren deepbreathing leftover jail-
Zen I notice the woman scratch-
breathing whispering to the driver
to let her go, let me out, where is the nearest shelter
Europe sometime chuckles
Another man says maybe its a drill
And then a woman says no I heard
A boom
And in the back of the bus the two kids
Are still making out.
Right now, there are people
Burning. There are people
Burning. There are people
Burning.
We protest in a small
Huddle with limpid slogans
Stop it
Slogans of vertigo
We are falling
Sideways and there are people burning
accross the street they sing
the nation lives the nation lives
And kids my little sister's age
Are being sent off
Burn and be burned
The way of the war.

Hoe gelukkig zijn de volken
Daar een zon van vrê de wolken
Van de krijg, die altijds woed
Wegschuift en verdwijnen doet!

Schoon is het gout

Schoon is het gout het schoonste der metalen
Schoon t'alebast, en t'luchtige crystal,
Schoon is het licht wanneer de son gaet dalen,
Schoon t'elpenbeen, en t'rosenroot coral,
Schoon is de mey met bloemen sonder tal,
Schoon is de Seeg' met haer becranste sweerden,
Maer, die de croon moet draeghen boven al,
Schoon is de vree de schoonste opder eerden.