Achtergrond
Boris Vian

In tegenstelling tot zijn vriend en tijdgenoot Jean Paul Sartre, nam Vian zichzelf nooit erg serieus. Hij vierde zijn buitengewone verbeelding en verbazingwekkende gemak met taal, met een ongeorganiseerde carrière van schrijven, muziek spelen, oude auto´s repareren, het aflopen en organiseren van feesten en aanvallen van elke vorm van pretentie en bureaucratie. Hij hield speciaal niet van georganiseerde religie en militarisme, maar minachtte ook elke regelgeving in het openbare of persoonlijke leven.

Zijn werk beweegt zich tussen de goed-verkopende sex-en-geweld thrillers onder de naam Vernon Sullivan, via populaire liedjes, toneelstukken, korte verhalen, tot de mooie en surrealistische romans die hij onder zijn eigen naam schreef, L´Arrache Coeur (Heartsnatcher), L´Herbe Rouge en zijn meesterwerk L´Ecume des jours (Schuim op de Dagdroom).

Vian was zowel surrealist en een absurdist uit nature als uit intentie. Zijn doel met het schrijven was het uitdrukken van genot in de capaciteit van de taal met het presenteren van een denkbeeldige wereld als echt en vertelt dan de saaie dag na dag levenswijze van het "normale leven".

Na zijn dood werd hij een held voor de 1968 studenten revolutie, speciaal in Frankrijk, waar zijn literaire bekendheid ook groeide. In Engeland is hij nauwelijks bekend. Stanley Chapman ving Vian´s karakter met zijn essentiële vertaling "Schuim op de Dagdroom" (Froth on the Daydream), dat een kleine klassieker werd.

Vertaling uit het Engels: Leo de Groot

Boris Vian - a short biography

Unlike his friend and contemporary Jean Paul Sartre, Vian never took himself very seriously. He celebrated his extraordinary imagination and astonishing facility with language with a disorganised career of writing, playing music, fixing old cars, throwing and attending parties and attacking any form of pretention or bureacracy. He particularly disliked organised religion and the military, but also scorned any regimentation in public or personal life. 

His works range from the best-selling sex-and-violence thrillers under the name of Vernon Sullivan through popular songs, plays, short stories, to the beautiful and surreal novels he wrote under his own name, L'Arrache Coeur (Heartsnatcher), L'Herbe Rouge and his masterpiece L'Ecume des jours (Froth on the daydream).

Vian was surrealist and an absurdist by nature as well as intention. His goal in writing was to convey delight in the capacity language has to present an imaginary world more real and telling than the drab day-to-day existence of "ordinary life" .

After his death he became a hero to the '68 student revolution, especially in France, where his literary fame also grew. In English he is barely known. Stanley Chapman captured Vian's spirit with his quintessential translation Froth on the Daydream, which has become a minor classic.

Robert Whyte