Vroege leven 

Gandhi werd geboren in Porbandar, een kustplaats in de huidige staat Gujarat, India. Hij was de jongste zoon van Karamchand Gandhi, een hoge ambtenaar, en Putlibai, een vrome en religieuze vrouw die een diepe invloed had op zijn spirituele ontwikkeling. Gandhi groeide op in een gezin dat de waarden van vasthouden aan waarheid (satya) en geweldloosheid (ahimsa) hoog in het vaandel had staan, waarden die later de kern zouden vormen van zijn filosofie.
Op 19-jarige leeftijd vertrok Gandhi naar Londen om rechten te studeren aan het University College London. Ondanks aanvankelijke moeilijkheden slaagde hij erin zijn studie af te ronden en keerde hij in 1891 terug naar India als gediplomeerd advocaat. Zijn eerste pogingen om een carrière als advocaat in India op te bouwen waren echter onsuccesvol, wat hem ertoe bracht een baan aan te nemen in Zuid-Afrika in 1893.

De Ontwikkeling van Satyagraha in Zuid-Afrika

Zuid-Afrika was voor Gandhi een keerpunt. Daar werd hij geconfronteerd met de brute realiteit van raciale discriminatie en onrechtvaardigheid tegen Indiase immigranten. Het was hier dat Gandhi zijn eerste stappen zette naar sociaal en politiek activisme. Hij ontwikkelde het concept van Satyagraha, wat zich vertaalt naar “vastberadenheid in de waarheid” of “kracht van de waarheid.” Satyagraha was een methode van geweldloos verzet, die erop gericht was om door middel van morele overtuiging en vreedzame acties sociale en politieke veranderingen teweeg te brengen.

Leiderschap in de Indiase Onafhankelijkheidsbeweging

Na bijna twee decennia van strijd tegen de onrechtvaardige wetten in Zuid-Afrika, keerde Gandhi in 1915 terug naar India. Daar werd hij al snel de leider van de Indiase onafhankelijkheidsbeweging tegen het Britse koloniale bewind. Gandhi paste zijn principes van Satyagraha toe op de strijd voor onafhankelijkheid, wat leidde tot massale burgerlijke ongehoorzaamheid en vreedzame protesten.

Een van de meest iconische campagnes die Gandhi leidde, was de Zoutmars in 1930. In een daad van openlijke ongehoorzaamheid tegen de Britse zoutbelasting, liep Gandhi meer dan 380 kilometer van zijn ashram in Sabarmati naar de kustplaats Dandi, waar hij symbolisch zout uit de zee haalde. Deze actie inspireerde duizenden Indiërs om zich bij de beweging aan te sluiten en maakte wereldwijd indruk, waardoor de aandacht op de onrechtvaardigheden van het Britse koloniale bewind werd gevestigd.

Verdeling van India en Gandhi’s Erfenis

Hoewel Gandhi in zijn streven naar eenheid binnen India benadrukte dat hindoes, moslims en andere religieuze gemeenschappen vreedzaam moesten samenleven, leidde de groeiende verdeeldheid tussen hindoes en moslims uiteindelijk tot de verdeling van India en de oprichting van Pakistan in 1947. Deze gebeurtenis was een grote bron van verdriet voor Gandhi, die tot het einde toe bleef pleiten voor religieuze harmonie.

Op 30 januari 1948 werd Gandhi vermoord door Nathuram Godse, een hindoe-nationalist die het niet eens was met Gandhi’s verzoeningsbeleid ten opzichte van moslims. Gandhi’s dood schokte de wereld, maar zijn ideeën en principes leven voort. Zijn concepten van Satyagraha en ahimsa worden nog steeds gebruikt als krachtige instrumenten in de strijd voor mensenrechten en sociale rechtvaardigheid over de hele wereld.

Mahatma Gandhi’s leven en werk zijn niet alleen van historisch belang voor India, maar ze blijven ook een bron van inspiratie voor mensen wereldwijd die streven naar vrede, gelijkheid en rechtvaardigheid. Zijn boodschap van liefde, tolerantie en geweldloosheid blijft een moreel kompas voor toekomstige generaties.

Zie ook de tentoonstelling over Gandhi van ons museum.