Geboren in 1890 in de regio die nu Khyber-Pakhtunkhwa, Pakistan, is, groeide Ghaffar Khan op met een sterk gevoel van rechtvaardigheid en dienstbaarheid. Hij verwierp de traditionele gewelddadige conflicten onder de Pashtun-stammen en richtte zich in plaats daarvan op onderwijs en sociale hervormingen als middelen om vooruitgang te boeken. In 1929 richtte hij de Khudai Khidmatgar (Dienaren van God) op, een geweldloze beweging die zich verzette tegen de Britse overheersing en zich inzette voor sociale rechtvaardigheid en onderwijs voor de onderdrukte Pashtun-bevolking. De beweging werd beroemd vanwege haar discipline en vreedzame verzet, zelfs in het gezicht van brute Britse onderdrukking.

Khan Abdul Ghaffar Khan werkte nauw samen met Mahatma Gandhi en de Congrespartij in de strijd voor de onafhankelijkheid van India. Hij geloofde sterk in de eenheid tussen hindoes en moslims en verzette zich tegen de opdeling van India in 1947, die leidde tot de oprichting van Pakistan. Na de onafhankelijkheid werd hij echter door de Pakistaanse regering als een bedreiging gezien vanwege zijn pleidooi voor Pashtun-autonomie en zijn banden met India. Dit leidde tot meerdere periodes van gevangenschap in zowel Pakistan als later onder de Afghaanse regering.

Ondanks deze tegenslagen bleef Ghaffar Khan zijn leven wijden aan vrede, onderwijs en sociale rechtvaardigheid. In 1987 werd hij bekroond met de Bharat Ratna, India’s hoogste burgerlijke onderscheiding, als erkenning voor zijn levenslange inzet voor geweldloosheid. Hij overleed in 1988 in Peshawar en werd, zoals hij wenste, begraven in Jalalabad, Afghanistan.

Zijn nalatenschap leeft voort in de principes van geweldloos verzet en vreedzame strijd voor gerechtigheid. Zijn visie op een samenleving gebaseerd op tolerantie, onderwijs en dienstbaarheid blijft inspireren, vooral in een wereld waar conflict en extremisme nog steeds veel voorkomen.

Verder lezen: Nonviolent Soldier of Islam: Badshah Khan: A Man to Match His Mountains Paperback (1999), by Eknath Easwaran.