van de strijd.

Mandela bracht 27 jaar in gevangenschap door, voornamelijk op Robbeneiland, waar hij dwangarbeid moest verrichten onder zware omstandigheden. Ondanks de ontberingen bleef hij vasthouden aan zijn idealen en werd hij een symbool van verzet tegen onderdrukking. Mandela gebruikte zijn jarenlange opsluiting om de geschiedenis van de Afrikaners en hun taal, het Afrikaans, te leren. In 1976 ontving hij voor het eerst een delegatie van de Zuid-Afrikaanse regering.Mandela voerde vanaf 1987 in het geheim besprekingen met de minister van justitie. In drie jaar werden elf ontmoetingen gehouden. In de late jaren 1980 groeide de internationale druk op de Zuid-Afrikaanse regering om het apartheidsregime te beëindigen, wat uiteindelijk leidde tot Mandela’s vrijlating op 11 februari 1990.

Na zijn vrijlating werkte Mandela samen met president F.W. de Klerk om een vreedzame overgang naar democratie te bewerkstelligen, ondanks geweld en politieke spanningen in het land. In 1993 ontvingen beiden de Nobelprijs voor de Vrede voor hun inspanningen om apartheid vreedzaam te beëindigen. Een jaar later, in 1994, werden de eerste democratische verkiezingen gehouden waarin alle rassen mochten stemmen. Mandela werd verkozen tot de eerste zwarte president van Zuid-Afrika, op 75 jarige leeftijd, waarmee een nieuw tijdperk van hoop en verzoening begon.

Tijdens zijn presidentschap (1994–1999) zette Mandela zich in voor nationale eenheid en verzoening, onder meer door de oprichting van de Waarheids- en Verzoeningscommissie. Hij pleitte voor sociale rechtvaardigheid, economische hervormingen en onderwijsverbeteringen, maar worstelde met de enorme ongelijkheden die door decennia van apartheid waren ontstaan.

Na zijn aftreden in 1999 bleef Mandela actief in humanitaire initiatieven, waaronder de strijd tegen hiv/aids. Hij overleed op 5 december 2013 op 95-jarige leeftijd, maar zijn nalatenschap leeft voort als inspiratie voor vrijheid, gerechtigheid en verzoening wereldwijd.