Geboren in Sappemeer als dochter van een huisarts, groeide Jacobs op in een gezin dat veel waarde hechtte aan onderwijs. In een tijd waarin vrouwen nauwelijks toegang hadden tot academische opleidingen, kreeg ze in 1871 toestemming van minister Thorbecke om als toehoorster geneeskunde te studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ze voltooide haar studie en promoveerde in 1879, waarmee ze de eerste vrouwelijke arts in Nederland werd.

Jacobs zette zich in voor de gezondheid en het welzijn van vrouwen, vooral van arbeidersvrouwen. In haar praktijk in Amsterdam introduceerde ze anticonceptie en gaf ze voorlichting over geboortebeperking, wat destijds zeer controversieel was. Ze richtte zich ook op betere arbeidsomstandigheden voor vrouwen en streed voor het recht op gelijke behandeling op de werkvloer.

Naast haar medische werk was ze een leidende figuur in de Nederlandse en internationale vrouwenbeweging. Ze speelde een belangrijke rol in de strijd voor vrouwenkiesrecht en was medeoprichter van de Vereniging voor Vrouwenkiesrecht. Ze reisde de wereld over om lezingen te geven en nam deel aan internationale congressen over vrouwenrechten en vrede. Haar inspanningen droegen bij aan de invoering van het vrouwenkiesrecht in Nederland in 1919.

Aletta Jacobs was een pionier die generaties vrouwen inspireerde en bijdroeg aan blijvende maatschappelijke veranderingen. Haar nalatenschap leeft voort in de strijd voor gendergelijkheid en vrouwenrechten wereldwijd.