[originele titel: Extremistisch Moslim kampement]

Geblinddoekt, zijn armen strak vastgebonden door zijn twee gewapende ontvoerders, werd de VN diplomaat Giandomenica Picco naar een kamer gebracht waar de leider van de ontvoerders op hem wachtte. Het was 1991 en Picco was door de Veiligheidsraad van de VN gestuurd om te bemiddelen voor de vrijlating van gegijzelden, in een geheime locatie in Beiroet (Libanon). Hoewel hij er vooraf mee had ingestemd om midden in de nacht te worden opgehaald, door gemaskerde islamitische strijders, was hij nog steeds doodsbang.

Toen ze Picco’s blinddoek afdeden, zag hij een sterk gebouwde, zwart harige Arabische man van achter in de dertig, met een skimasker over zijn gezicht. Achter de smalle spleet van het skimasker, zag Picco niets dan de donkere, verdachte ogen van zijn kidnapper.

“Misschien weet jij iets over mij,” zei Giandomenica Picco, na een periode van stilte. “Maar ik weet niets over jou.”
“Wat wil je weten?” vroeg de gemaskerde leider.

Picco wachtte even voor hij opnieuw sprak. Hij wist dat de woorden die hij zou kiezen het lot zouden bepalen, en niet alleen dat van hem.

Stel je een moment voor dat je een officiële afgezant bent. Geheel afhankelijk van de barmhartigheid van je ontvoerder. Je vraagt je af of je de nacht overleeft. Je denkt aan de mensen van wie je houdt, bang dat je ze nooit meer zal zien. Wat zeg je, als woorden alles zijn wat je hebt?

“Heb je kinderen?”vroeg Picco.
“Ja,” antwoordde de man.
“Ik ook,” antwoordde Picco. “En doe je dit omdat je je kinderen een beter wereld wil geven?”
“Natuurlijk.”
“Nou, ik ook. Dus het blijkt dat we allebei vaders zijn die een betere wereld willen geven aan hun kinderen.”

De man met het skimasker verschoof stilletjes. Hij leunde in de richting van Picco en keek recht in zijn gezicht.
“Waar op Aard kom jij vandaan?!” vroeg hij met intense nieuwsgierigheid.

Jaren later, reflecterend op dit gesprek van leven en dood, vertelde Picco me dat dit eerste gesprek de man met het skimasker “van zijn stoel blies”. Picco had de juiste woorden gekozen op het juiste moment, om met zijn tegenstander een relatie op te bouwen. Ze hadden zich met elkaar verbonden.

Met uitstekende vaardigheid begon deze VN afgezant een gedeelde context te maken. Voorbij al hun verschillen en conflicterende politieke overtuigingen, hadden Picco en de ontvoerder ten minste één gemeenschappelijke identiteit ontdekt: ze waren vaders die van hun kinderen houden. Zelfs terwijl het makkelijker zou zijn voor zowel de “terrorist” als de “diplomaat” om in hun een dimensionele identiteit ‘ommuurd’ te blijven, stapten ze allebei uit deze smalle kooi en vonden ze een plek om naast elkaar te staan. Hun gesprek vereiste moed van beide mannen en leidde uiteindelijk tot de vrijlating van beide gegijzelden.

“Waarom begon je het gesprek op deze manier?” vroeg ik Picco tijdens een van onze gesprekken.
“Ieder van ons heeft meerdere identiteiten,” legde hij uit. “Ieder van ons is meer dan één ding. Ik wist dat het waar was voor mezelf, en voor de man met het skimasker. Ik wist dat een identiteit vinden die we gemeen hadden een brug zou bouwen.”

“Zeg alsjeblieft meer over bruggen bouwen. Wat houd het precies in?” vroeg ik.
“Toen ze me naar hun schuilplaats brachten was het duidelijk dat ze dachten dat ik van een andere planeet kwam. Ik wist dat ik dat idee moest overwinnen, anders zou er niets van terecht komen. Er achter komen dat we allebei vader zijn die om hun kinderen geven was de eerste stap. Het veranderde de dynamiek tussen ons. Ik geloof dat deze eerste uitwisseling de deur opende naar succesvolle onderhandelingen.”

Door Mark Gerzon, verschenen in American Citizens, Global Citizens (2010), Spirit Scope.

Picco leidde gijzelingsonderhandelingen waaronder:

1989-1992: Vrijlating van 11 gijzelaars tijdens de Libanon gijzelingscrisis waaronder de Anglicaanse dominee Terry Waite, AP bureau chef Terry A. Anderson, Edward Austin Tracy, en John McCarthy (journalist) van de Shi’ite militie Revolutionary Justice Organization.

1999: Vrijlating van 13 Joden die in Shiraz, Iran, waren gearresteerd en beschuldigd van spionage. Op verzoek van Amerikaanse Joodse leiders bemiddelde Picco bij de Iraanse president Khatami en slaagde erin de vrijlating van alle gevangenen te verkrijgen.

(Onder de gijzelaars die Picco niet kon redden waren de Amerikaanse soldaten William Francis Buckley en William R. Higgins).

In 1992 verliet Picco de VN. In 1994 vormde hij het internationale adviesbureau GDP Associates voor zakelijke onderhandelingen, gevestigd in New York City. Hij werd ook voorzitter van het Peace Strategies Project, gevestigd in Genève, Zwitserland, en van US Equity Partners Holdings, LLC.

(Van deze pagina op Wikipedia.)