Museum op weg naar de toekomst

In dit voorjaarsnummer 2000 van De Vredesboot zowel terugblik als vooruitzien. Gelukkig in goed en zinnig verband.

20-21 november 1999 startbijeenkomst

In de vorige Vredesboot kondigden wij dit eerste zelfstandige met veel eigen materiaal naar buiten treden aan, voorzien van een programmaoverzicht voor beide dagen plus vermelding van de 15 tentoonstellingen (en ander materiaal) die te bezichtigen zouden zijn. Wij hoopten daar toen, uiteraard, goede resultaten van. Na afloop mochten we konstateren dat aan onze hoop en verwachting ruimschoots voldaan was. Niet alleen omdat het programma vlekkeloos tot uitvoering kwam, omdat belangstelling beide dagen goed mocht heten en omdat er vooral in de regionale media uitvoerige en positieve reacties werden uitgelokt. We hadden aan alle bezoekers een evaluatieformulier gegeven. Als iets voor ons en voor de mensen die er zo keihard voor gewerkt hadden verheugend mocht heten dan is dat wel het feit dat, zonder uitzondering, alle ingeleverde formulieren uitdrukking gaven aan positieve waardering voor het gebodene. Het is niet overdreven als strekking aan te geven: doorgaan met dit werk graag!

Een goed teken daarbij is dat er naast de onmiskenbare waardering ook gezonde en waardevolle kritische commentaren werden verschaft. Juist die combinatie stimuleert.
Twee conclusies lijken geheel verantwoord:
Ten eerste: de enorme positieve mogelijkheden van het museum zoals ons dat voor ogen staat kunnen niet meer ontkend worden.
Ten tweede: zowel kwantitatief (onderwerpen die nog aan bod moeten komen) als kwalitatief blijft er veel werk aan de winkel – en dat is een goed teken.

Perspectief

De bijna uitsluitend voorbereidende fase van het Museum voor Vrede en Geweldloosheid is dus eigenlijk in november vorig jaar afgesloten, wij functioneren voortaan duidelijk optredend naar buiten. We beschikken daartoe nu over een redelijke hoeveelheid verantwoord bruikbaar materiaal. De activiteiten zijn vooralsnog gericht op 3 kernpunten, te weten:

1. het tentoonstellingswerk
   
2. het internetwerk
   
3. het project “De Vredesboot”
   

Hein van der Kroon bericht, als gewoonlijk, elders in dit nummer over ons tentoonstellingswerk. Ditmaal heeft hij ook een nieuwe waardevolle ontwikkeling te melden.
Als nieuw belangrijk element van het tentoonstellingsgebeuren is aan de orde wat we wel aanduiden als het gaan functioneren als “uitzendbureau” van vredesgericht tentoonstellingsmateriaal. U kunt daarbij denken aan een goed deel van de 15 tentoonstellingen die vermeld werden in het programma van de startbijeenkomst. Vermeld mag hierbij zeker worden dat we kortelings dankzij de medewerking van de uitgeverij Castermans te Brussel, een eigen kopie beschikbaar hebben gekregen van de strip “De Loopgravenoorlog” van Jacques Tardi. Werk dat enkele jaren geleden nog in het Haarlemse Teijlersmuseum te zien was!
Voor dit “uitzendwerk” kan o.a. worden gedacht aan tijdelijke plaatsingen in b.v. raadhuizen (iets voor kernwapenvrije gemeenten?) en openbare bibliotheken. De verzorging van dit deel van onze werkzaamheden heeft onze coördinator Nico Faber op zich genomen. Elders in dit nummer licht hij zelf een en ander nog nader toe.

Het internetwerk

Reeds in de vorige Vredesboot berichtte Chris Geerse over het feit dat onze website meer dan 5000 bezoekers per jaar trekt. In toenemende mate wordt onze website geraadpleegd door scholieren en studenten die informatie zoeken voor door hen te maken werkstukken. Zelf werd ik een keer gebeld door zo’n jongeman die voor zijn werkstuk een mooi hoog cijfer had gehaald, dus: zeer tevreden!
Zo’n 5000 bezoekers per jaar – dat is een aantal dat menig klein museum niet eens haalt. Voor ons dus alle reden om hiermee door te gaan. Voor de verdere uitbouw ligt nog veel materiaal klaar.
Het medium internet spreekt ongetwijfeld jongeren meer aan dan bejaarden – maar juist het bereiken van die jongeren is voor ons een hoofddoel!

Het project “De Vredesboot”

Vanaf het eerste begin van onze Stichting wonnen we veel steun, veel sympathie, veel donateurs en last but not least enkele grote giften, op basis van onze keuze voor “de varende vredesboot”. De situatie is inmiddels bereikt dat onze eigen middelen toereikend zijn om zo’n binnenschip aan te schaffen, de noodzakelijke ombouw te realiseren en als eenvoudig museum in te richten. Fijn natuurlijk maar genoeg is het nog niet. Het laten varen van een schip kan nu eenmaal niet zonder kosten en onze jaarlijkse inkomsten zijn nog niet genoeg om die te dekken.

Het afgelopen halve jaar zijn we druk bezig geweest om overheidssubsidie voor dit project los te krijgen. Zonder succes tot dusver. Het ziet er naar uit dat het de Vredesbeweging zelf zal moeten zijn die dit project van de grond tilt. Dat betekent werken met weinig geld en veel vrijwilligers.
Tot voor kort was het gebrek aan vrijwilligers het grootste knelpunt. Daar is nu verandering in gekomen. Oud-schipper Gerard Dudink heeft zich bereid verklaard de zorg voor het schip op zich te nemen, terwijl al eerder Nico Faber bereid was gevonden om het project organisatorisch te leiden. De sleutelfuncties zijn daarmee vervuld!
We zouden op deze basis een start kunnen maken en overwegen dat ook. De continuïteit van het project zal echter pas gewaarborgd zijn als we er 1000 donateurs bij hebben. Op dit punt kunt u ons helpen. Werf er eens een donateur bij, vul de bon in die u ook in dit nummer aantreft!

Al met al: we hebben alle reden om “moedig voorwaarts” te gaan.

Hans Wiebenga, voorzitter