Internationaal netwerk |
||
In 1986 besloten een paar Quakers in Engeland een stichting op te richten (Give Peace a Change
Trust) die als doel had vredescentra te bevorderen en ook een nationaal vredesmuseum op
te zetten. Alhoewel Quakers steeds de vredesgedachte met woord en daad (en penning) als
geen anderen ondersteund hebben en dikwijls het initiatief genomen hebben, is de stichting er
tot heden niet in geslaagd de hele Quaker gemeenschap voor het vredesmuseum projekt
geïnteresseerd te krijgen. Dat zulk een museum potentieel een heel effektief middel voor vredesopvoeding op grote schaal kan zijn is blijkbaar zelfs in dit milieu geen vanzelfsprekendheid. Voor de meeste deelnemers aan de eerste konferentie was het bestaan van zuster-instituten (in zowel binnen- als buitenland) een welkome verassing. Musea-in-opbouw-, zoals in Engeland, vonden moed en inspiratie - en aansporing om te volharden en te blijven geloven in uiteindelijk succes - in de voorbeelden uit Berlijn, Chicago, Geneve, Kyoto, Verdun... Zo verschillend als de bestaande vredesmusea ook zijn (wat betreft hun aanpak of inhoud, of de geschiedenis van hun ontstaan), toch hebben ze dit gemeen: de overtuiging dat ze goed geplaatst zijn om de vredesgedachte sterk te bevorderen. Het groeiende internationale netwerk van vredesmusea (met halfjaarlijkse nieuwsbrief) houdt het kontakt gaande tussen de driejaarlijkse konferenties, en is ook een middel voor musea om o.a. wissel- of reizende tentoonstellingen aan te kondigen of anderszins samen te werken. De begrippen museum en kultuur horen bij elkaar. In een wereld waarin de opbouw van een vredeskultuur een zaak van overleving is, zullen anti-oorlogs- en vredesmusea gaandeweg erkenning ondervinden voor de belangrijke rol die zij in dit proces te spelen hebben. Peter van den Dungen |
||