Vredesweek in Rotterdam
De Vredesboot
2006 nr. 2
2006 nr. 2
Een aantal jaren geleden was er een succesvol project genaamd Rondom Erasmus in Rotterdam.
Daarin werkten het Humanistisch Vredesberaad en Pais (medeoprichters van ons Vredesmuseum) samen om de vredelievende kant
van de wijsgeer Desiderius Erasmus te laten zien. Tolerantie, respect, geweldloosheid, vrijelijk denken en geloven was zijn filosofie en dat is ook nu nog actueel. Daarom ontstond het plan een vredescentrum in de stad te maken. Maar door de ambtelijke molens komt het Erasmushuis moeizaam van de grond. De bevlogen groep vredesmensen, met als secretaresse onze Petra van der Ham, besloot niet te blijven wachten tot de gemeente zo ver was en ze richtten het Huis van Erasmus op om al vast inhoudelijk aan de gang te gaan.
Dat resulteerde onder andere in een vredesweekprogramma in de bibliotheek met als afsluiting een vredesmarkt. Daar stonden we met veel organisaties in een groot vierkant in de enorme entreehal. Rondom een prachtige levensgrote kopie van de Guernica van Picasso, die boven de kraampjes uit hing. Er onder was een vitrine met de geschiedenis en veel voorstudies. Uitermate boeiend; zoiets hadden wij ook graag in ons bestand, maar ik besef dat het duur verzekerd in een klimaatkluis bewaard moet worden.
Zelf hadden we er ook een mooie tentoonstelling: Hiroshima en Nagasaki, een waarschuwing voor de toekomst van Burgemeesters voor Vrede, waar Ivo Opstelten er één van is. De markt trok veel bekijks van de boekenruilers. En onze dubbele stand was het eerste waar men tegenaan liep. Onze vredesspellen trokken zeer de aandacht. Hiltje Berkenbosch en ik hadden er een aantal speelklaar neergelegd. We hebben ook ontelbare malen met kinderen en volwassenen gespeeld. Hoe Max de kat de kleine diertjes niet te pakken kreeg maar toch aan zijn trekken kwam. De kinderen leerden en passant dat als je iemand iets ontneemt, je hem iets vervangends moet aanbieden, waar hij of zij ook gelukkig mee is.
Vooral ouders van kleine kinderen waren erg gecharmeerd van het idee dat je geen geruzie van “zij speelt vals!” kreeg en geen verdrietige verliezers. Want óf je wint allemaal óf je verliest allemaal van de uitdaging die je aangaat.
Moeilijk voor ons was wel dat er steeds nieuwe spellen bijkomen. Gelukkig trokken de spellen wel de eerste aandacht, maar was er daarna ook belangstelling voor het doel van het Museum zelf. Er werd gebladerd in de tafeltentoonstellingen met delen van ons aanbod op A4 formaat. Er gingen folders mee en kaarten en zelfs een gebroken geweertje.
Opvallend was de belangstelling van allochtonen, vooral de asielzoekers. En ook van mensen uit het onderwijs, die veel met multiculturele problemen te maken hebben en met agressief gedrag van leerlingen. Zowel op het NSF (Nederlands sociaal forum) in Nijmegen in mei, als nu in Rotterdam wilden die mensen graag een spel dat ze met een groep konden spelen, al discussiërend en overleggend. Gelukkig had ik beide keren enkele exemplaren van zo’n spel - Together - bij me.
Het was een heerlijke drukke dag. Eigenlijk te veel voor maar twee mensen. Wie wil een volgende keer eens mee?
Dat resulteerde onder andere in een vredesweekprogramma in de bibliotheek met als afsluiting een vredesmarkt. Daar stonden we met veel organisaties in een groot vierkant in de enorme entreehal. Rondom een prachtige levensgrote kopie van de Guernica van Picasso, die boven de kraampjes uit hing. Er onder was een vitrine met de geschiedenis en veel voorstudies. Uitermate boeiend; zoiets hadden wij ook graag in ons bestand, maar ik besef dat het duur verzekerd in een klimaatkluis bewaard moet worden.
Zelf hadden we er ook een mooie tentoonstelling: Hiroshima en Nagasaki, een waarschuwing voor de toekomst van Burgemeesters voor Vrede, waar Ivo Opstelten er één van is. De markt trok veel bekijks van de boekenruilers. En onze dubbele stand was het eerste waar men tegenaan liep. Onze vredesspellen trokken zeer de aandacht. Hiltje Berkenbosch en ik hadden er een aantal speelklaar neergelegd. We hebben ook ontelbare malen met kinderen en volwassenen gespeeld. Hoe Max de kat de kleine diertjes niet te pakken kreeg maar toch aan zijn trekken kwam. De kinderen leerden en passant dat als je iemand iets ontneemt, je hem iets vervangends moet aanbieden, waar hij of zij ook gelukkig mee is.
Vooral ouders van kleine kinderen waren erg gecharmeerd van het idee dat je geen geruzie van “zij speelt vals!” kreeg en geen verdrietige verliezers. Want óf je wint allemaal óf je verliest allemaal van de uitdaging die je aangaat.
Moeilijk voor ons was wel dat er steeds nieuwe spellen bijkomen. Gelukkig trokken de spellen wel de eerste aandacht, maar was er daarna ook belangstelling voor het doel van het Museum zelf. Er werd gebladerd in de tafeltentoonstellingen met delen van ons aanbod op A4 formaat. Er gingen folders mee en kaarten en zelfs een gebroken geweertje.
Opvallend was de belangstelling van allochtonen, vooral de asielzoekers. En ook van mensen uit het onderwijs, die veel met multiculturele problemen te maken hebben en met agressief gedrag van leerlingen. Zowel op het NSF (Nederlands sociaal forum) in Nijmegen in mei, als nu in Rotterdam wilden die mensen graag een spel dat ze met een groep konden spelen, al discussiërend en overleggend. Gelukkig had ik beide keren enkele exemplaren van zo’n spel - Together - bij me.
Het was een heerlijke drukke dag. Eigenlijk te veel voor maar twee mensen. Wie wil een volgende keer eens mee?
Loes Sjerp
Klik hier als u belangstelling voor zo'n spel hebt.